Liturgia Godzin, nazywana potocznie brewiarzem, to nic innego jak codzienna modlitwa Kościoła; zadośćuczynienie ewangelicznym słowom Chrystusa: "Zawsze trzeba się modlić i nie ustawać" (Łk 18, 1).

Liturgia godzin (łac. Liturgia Horarum) ma na celu uświęcenie czasu w ciągu całego dnia. Czytamy we Ogólnym wprowadzeniu do Liturgii Godzin: "źródłem pobożności i ożywieniem modlitwy osobistej", a także nieustanną częścią nieustannej pieśni chwały, śpiewanej Bogu w Niebie. OWLG ukazuje też Chrystusa jako mistrza i nauczyciela modlitwy.

Zestaw modlitw na cały dzień nazywamy Oficjum. Odnowiona wersja L.G. została stworzona "by mogli w niej uczestniczyć nie tylko duchowni, ale także (...) wierni świeccy". Nowa L.G. ma na celu sprzyjanie owocnemu zrozumieniu jej związków z Eucharystią i rokiem liturgicznym.

Składa się ona z Jutrzni (modlitwy porannej), Nieszporów (modlitwy wieczornej), Tercji, Seksty, Nony (obecnie coraz mniej powszechne) i Komplety (modlitwy na zakończenie dnia).

Z kolei w każdej godzinie zawiera się hymn, psalmodia (układ psalmów), czytanie z pisma Świętego, antyfony oraz modlitwy na zakończenie. Zaleca się, by wszystkie części Liturgii Godzin były śpiewane (poza czytaniami).

Do tej wyjątkowej modlitwy przez fakt święceń zobowiązani są szczególnie diakoni, prezbiterzy i biskupi, ale zachęca się do niej także osoby świeckie (ministranci winni być ludźmi modlitwy).

Typiczne wydanie łacińskie ukazało się w latach 1971-1972. Na język polski Liturgia godzin była tłumaczona w latach 1982-1988, zaś drugie wydanie typiczne ogłoszono w 1985 roku. Brewiarz obejmuje cztery tomy, w kolejności okresów liturgicznych:

I. Adwent i Okres Bożego Narodzenia
II. Wielki Post i Okres Wielkanocy.
III. Okres Zwykły (od 1 do 17 niedzieli).
IV. Okres Zwykły (od 18 do końca roku kościelnego)

Układ Brewiarza: teksty okresowe, teksty stale, psałterz podzielony są na cztery tygodnie.

Zawiera także osobne teksty własne o świętych oraz teksty wspólne.

Istnieje również specjalny Brewiarz dla świeckich, ograniczony do 3 godzin: Jutrzni, Nieszporów (w układzie czterotygodniowym) i Komplety, w układzie jednotygodniowym. Jest on powszechnie dostępny w księgarniach katolickich.

Aby dobrze zrozumieć sens i znaczenie, a także by opanować "poruszanie się" po Liturgii Godzin, polecam Ogólne Wprowadzenie do Liturgii Godzin (OWLG). Wydaje mi się ono nieocenionym przewodnikiem po świecie tej pięknej, nieustannej modlitwy Kościoła, który z pozoru wydaje się chaotyczny i niezrozumiały.

Charakterystyka poszczególnych części Liturgii Godzin:

• Jutrznia i Nieszpory

  Jutrznia to poranna modlitwa Kościoła, zawierzająca cały dzień. W jej czasie prosimy o zachowanie od zła i siły na walkę z nim.

  Nieszpory to modlitwa wieczorna, w której dziękujemy i uwielbiamy Boga. Zaleca się, by z całej Liturgii Godzin razem z wiernymi odmawiać publicznie przynajmniej nieszpory. Winna ona poprzedzać Kompletę.

  Układ modlitw: (są one do siebie bardzo zbliżone; różnice podano i wyszczególniono):

  • Wezwanie + Ps 95 (ew. Ps 100, 67 lub 24). Wezwanie: "Panie, otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić Twoją chwałę". (OWLG 34). Intonuje się wezwanie lub werset wprowadzający: "Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu. Panie, pospiesz ku ratunkowi memu. Chwała Ojcu i Synowi..." oraz Alleluja (opuszcza się w Wielkim Poście).
    Werset wprowadzający pomija się, gdy rozpoczynamy od wezwania (OWLG 41).
  • Hymn
  • Psalmodia (układ psalmów na dany dzień).
    • psalmodia Jutrzni: 3 psalmy:
      1. psalm do godziny porannej,
      2. psalm ze Starego Testamentu,
      3. psalm pochwalny (Laudate) zgodny z tradycją Kościoła, (OWLG 43),
    • psalmodia Nieszporów: 3 psalmy:
      1. dwa psalmy dostosowane do godziny wieczornej,
      2. pieśń z listów apostolskich lub Apokalipsy,
    Psalmy można śpiewać w sposób ciągły lub z podziałem na chóry. Przed każdym psalmem odmawia się antyfonę, a po każdym psalmie: Chwała Ojcu... (OWLG 123).